નીતિવચનો 19
1 જૂઠા બોલો અને મૂર્ખ તવંગર કરતાં સત્યવકતા અને પ્રામાણિકપણે વર્તનાર ગરીબ વ્યકિત સારી છે.
2 જ્ઞાન વગરની આકાંક્ષા સારી નહિ, ઉતાવળાં પગળાં ભરનાર પાપમાં પડે છે.
3 વ્યકિત પોતાની મૂર્ખાઇથી પાયમાલ થાય છે અને પછી યહોવાને દોષ દે છે.
4 સંપત્તિ મિત્રો વધારે છે પણ ગરીબના મિત્રો તેને છોડી જાય છે.
5 જૂઠો સાક્ષી સજા પામ્યા વગર રહેશે નહિ. જે શ્વાસે શ્વાસે જૂઠું બોલે છે તે છટકવા પામતો નથી.
6 ઉદાર માણસની સૌ ખુશામત કરે છે. ઉપહાર આપનારના સૌ કોઇ મિત્ર બને છે.
7 જે દરિદ્રીને તેના બધાં સગાં ધિક્કારે છે; તેનાથી તેના મિત્રો વધારે દૂર થઇ જશે. જ્યારે દરિદ્રી તેઓને બોલાવશે તેઓ અદ્રશ્ય થઇ જશે.
8 જે જ્ઞાન મેળવે છે તે પોતાનું હિત સાધે છે. જે સારાસારનો વિવેક જાળવે છે તે સારી વસ્તુને મેળવે છે.
9 જૂઠો સાક્ષી સજા પામ્યા વગર રહે નહિ, જે શ્વાસે શ્વાસે જૂઠું બોલે છે તે અવશ્ય નાશ પામશે.
10 મૂર્ખને મોજશોખ ભોગવવો શોભતા નથી અને ગુલામ રાજકુમારો ઉપર શાશન કરે તે તેનાથી પણ ઓછું શોભે.
11 ક્રોધને કાબૂમાં રાખવો એ ડાહી વ્યકિતનું લક્ષણ છે ક્ષમા આપવી એ તેમના મહિમા છે.
12 રાજાનો ક્રોધ સિંહની ગર્જના જેવો છે; પણ તેની કૃપા ઘાસ પરનાં ઝાકળ જેવી છે.
13 મૂર્ખ પુત્ર પોતાના પિતાને વિપત્તિરૂપ છે. કજિયાળી પત્ની જાયુ ટપકતા પાણી જેવી છે.
14 ઘર અને ધન તો પિતા તરફથી વારસામાં મળે છે, પણ ડાહી પત્ની તો યહોવાનુ ઈનામ છે.
15 આળસ ભરનિદ્રામાં નાખે છે અને આળસુ વ્યકિતને ભૂખ વેઠવી પડે છે.
16 જે આજ્ઞાનું પાલન કરે છે તે આત્માનું રક્ષણ કરે છે, પણ જે તેના પ્રત્યે બેદરકાર છે તે મૃત્યુ પામે છે.
17 ગરીબ પર દયા રાખનાર યહોવાને ઉછીનું આપે છે. યહોવા એ સુકૃત્યનો બદલો આપશે.
18 સુધારવાની આશા હોય ત્યાં સુધી તમારા બાળકને શિક્ષા કરજો; તેને પોતાની જાતને વિનાશ કરવામાં મદદ કરશો નહિ.
19 ઉગ્ર ક્રોધીને સજા ભોગવવી પડશે, જો તું તેને બચાવવા જશે, તો તારે વારંવાર તેમ કરવું પડશે.
20 સલાહ સાંભળીને શિખામણ સ્વીકારો; પછી અંતે તમે ડાહ્યા બનશો.
21 વ્યકિતના મનમાં અનેક યોજનાઓ હોય છે, પણ ફકત યહોવાની ઇચ્છાઓ જ પ્રચલિત રહેશે.
22 વ્યકિતની વફાદારી બીજાને તેની સાથે રહેવા માટે આકષેર્ છે. જૂઠાબોલા અપ્રામાણિક થવાં કરતાં ગરીબ રહેવું વધારે સારું છે.
23 જે કોઇ યહોવાનો ભય રાખે છે તે જીવન પામે છે, તે ભય વગર સંતોષથી રહેશે.
24 આળસુ પોતાનો હાથ થાળીમાં મૂકે છે ખરો, પણ તેને પોતાના મોં સુધી ઉઠાવવાનું મન થતું નથી.
25 તિરસ્કાર કરનાર વ્યકિતને દંડો ફટકારો જેથી સરળ લોકો પાઠ ભણે, જો તમે ડાહી વ્યકિતને ઠપકો આપશો તો તે જ્ઞાન મેળવશે.
26 જે પુત્ર પોતાના પિતાને લૂંટે છે અને પોતાની માતાને કાઢી મૂકે છે તે નિર્લ્લજ્જ અને નામોશી ભરેલો છે.
27 હે મારા પુત્ર,જો તું જ્ઞાનનીવાતો સાંભળવાનું બંધ કરીશ, તો તું જ્ઞાનના શબ્દોને ખોઇશ.
28 દુષ્ટ સાક્ષી ન્યાયની મશ્કરી કરે છે. અને દુષ્ટ લોકો અનિષ્ટને ગળી જાય છે.
29 ઊદ્ધત લોકો માટે શિક્ષા અને મૂર્ખાની પીઠને સારું ફટકા તૈયાર કરેલાં છે.
1 Better is the poor that walketh in his integrity, than he that is perverse in his lips, and is a fool.
2 Also, that the soul be without knowledge, it is not good; and he that hasteth with his feet sinneth.
3 The foolishness of man perverteth his way: and his heart fretteth against the Lord.
4 Wealth maketh many friends; but the poor is separated from his neighbour.
5 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall not escape.
6 Many will intreat the favour of the prince: and every man is a friend to him that giveth gifts.
7 All the brethren of the poor do hate him: how much more do his friends go far from him? he pursueth them with words, yet they are wanting to him.
8 He that getteth wisdom loveth his own soul: he that keepeth understanding shall find good.
9 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall perish.
10 Delight is not seemly for a fool; much less for a servant to have rule over princes.
11 The discretion of a man deferreth his anger; and it is his glory to pass over a transgression.
12 The king’s wrath is as the roaring of a lion; but his favour is as dew upon the grass.
13 A foolish son is the calamity of his father: and the contentions of a wife are a continual dropping.
14 House and riches are the inheritance of fathers: and a prudent wife is from the Lord.
15 Slothfulness casteth into a deep sleep; and an idle soul shall suffer hunger.
16 He that keepeth the commandment keepeth his own soul; but he that despiseth his ways shall die.
17 He that hath pity upon the poor lendeth unto the Lord; and that which he hath given will he pay him again.
18 Chasten thy son while there is hope, and let not thy soul spare for his crying.
19 A man of great wrath shall suffer punishment: for if thou deliver him, yet thou must do it again.
20 Hear counsel, and receive instruction, that thou mayest be wise in thy latter end.
21 There are many devices in a man’s heart; nevertheless the counsel of the Lord, that shall stand.
22 The desire of a man is his kindness: and a poor man is better than a liar.
23 The fear of the Lord tendeth to life: and he that hath it shall abide satisfied; he shall not be visited with evil.
24 A slothful man hideth his hand in his bosom, and will not so much as bring it to his mouth again.
25 Smite a scorner, and the simple will beware: and reprove one that hath understanding, and he will understand knowledge.
26 He that wasteth his father, and chaseth away his mother, is a son that causeth shame, and bringeth reproach.
27 Cease, my son, to hear the instruction that causeth to err from the words of knowledge.
28 An ungodly witness scorneth judgment: and the mouth of the wicked devoureth iniquity.
29 Judgments are prepared for scorners, and stripes for the back of fools.