Job 29:1-39 in Tamil

1 Moreover Job continued his parable, and said,

2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;

3 When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;

4 As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tabernacle;

5 When the Almighty was yet with me, when my children were about me;

6 When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;

7 When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!

8 The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.

9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.

10 The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.

11 When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:

12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.

13 The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.

14 I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.

15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.

16 I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.

17 And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.

18 Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.

19 My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.

20 My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.

21 Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.

22 After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.

23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.

24 If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.

25 I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.

1 அப்பொழுது கர்த்தர்: பெருங்காற்றிலிருந்து யோபுக்கு பிரதியுத்தரமாக:
Then the Lord answered Job out of the whirlwind, and said,

2 அறிவில்லாத வார்த்தைகளினால் ஆலோசனையை அந்தகாரப்படுத்துகிற இவன் யார்?
Who is this that darkeneth counsel by words without knowledge?

3 இப்போதும் புருஷனைப்போல் இடைகட்டிக்கொள்; நான் உன்னைக்கேட்பேன்; நீ எனக்கு உத்தரவு சொல்லு.
Gird up now thy loins like a man; for I will demand of thee, and answer thou me.

4 நான் பூமியை அஸ்திபாரப்படுத்துகிறபோது நீ எங்கே இருந்தாய்? நீ அறிவாளியானால் அதை அறிவி.
Where wast thou when I laid the foundations of the earth? declare, if thou hast understanding.

5 அதற்கு அளவு குறித்தவர் யார்? அதின்மேல் நூல்போட்டவர் யார்? இதை நீ அறிந்திருந்தால் சொல்லு.
Who hath laid the measures thereof, if thou knowest? or who hath stretched the line upon it?

6 அதின் ஆதாரங்கள் எதின்மேல் போடப்பட்டது? அதின் கோடிக்கல்லை வைத்தவர் யார்?
Whereupon are the foundations thereof fastened? or who laid the corner stone thereof;

7 அப்பொழுது விடிற்காலத்து நட்சத்திரங்கள் ஏகமாய்ப் பாடி, தேவபுத்திரர் எல்லாரும் கெம்பீரித்தார்களே.
When the morning stars sang together, and all the sons of God shouted for joy?

8 கர்ப்பத்திலிருந்து உதிக்கிறதுபோல சமுத்திரம் புரண்டுவந்தபோது, அதைக் கதவுகளால் அடைத்தவர் யார்?
Or who shut up the sea with doors, when it brake forth, as if it had issued out of the womb?

9 மேகத்தை அதற்கு வஸ்திரமாகவும், இருளை அதற்குப் புடவையாகவும் நான் உடுத்தினபோதும்.
When I made the cloud the garment thereof, and thick darkness a swaddlingband for it,

10 நான் அதற்கு எல்லையைக் குறித்து, அதற்குத் தாழ்ப்பாள்களையும் கதவுகளையும் போட்டு:
And brake up for it my decreed place, and set bars and doors,

11 இம்மட்டும் வா, மிஞ்சி வராதே; உன் அலைகளின் பெருமை இங்கே அடங்கக்கடவது என்று நான் சொல்லுகிறபோதும் நீ எங்கேயிருந்தாய்?
And said, Hitherto shalt thou come, but no further: and here shall thy proud waves be stayed?

12 துஷ்டர்கள் பூமியிலிருந்து உதறிப்போடப்படும்படிக்கு, அதின் கடையாந்தரங்களைப் பிடிக்கும்பொருட்டு,
Hast thou commanded the morning since thy days; and caused the dayspring to know his place;

13 உன் ஜீவகாலத்தில் எப்போதாவது நீ விடியற்காலத்துக்குக் கட்டளைகொடுத்து, அருணோதயத்துக்கு அதின் இடத்தைக் காண்பித்ததுண்டோ?
That it might take hold of the ends of the earth, that the wicked might be shaken out of it?

14 பூமி முத்திரையிடப்பட்ட களிம்பைபோல் வேறே ரூபங்கொள்ளும்; சகலமும் வஸ்திரம் தரித்திருக்கிறதுபோல் காணப்படும்.
It is turned as clay to the seal; and they stand as a garment.

15 துன்மார்க்கரின் ஒளி அவர்களைவிட்டு எடுபடும்; மேட்டிமையான புயம் முறிக்கப்படும்.
And from the wicked their light is withholden, and the high arm shall be broken.

16 நீ சமுத்திரத்தின் அடித்தலங்கள்மட்டும் புகுந்து ஆழத்தின் அடியில் உலாவினதுண்டோ?
Hast thou entered into the springs of the sea? or hast thou walked in the search of the depth?

17 மரணவாசல்கள் உனக்குத் திறந்ததுண்டோ? மரண இருளின் வாசல்களை நீ பார்த்ததுண்டோ?
Have the gates of death been opened unto thee? or hast thou seen the doors of the shadow of death?

18 பூமியின் விசாலங்களை ஆராய்ந்து அறிந்ததுண்டோ? இவைகளையெல்லாம் நீ அறிந்திருந்தால் சொல்லு.
Hast thou perceived the breadth of the earth? declare if thou knowest it all.

19 வெளிச்சம் வாசமாயிருக்குமிடத்துக்கு வழியெங்கே? இருள் குடிகொண்டிருக்கும் ஸ்தானமெங்கே?
Where is the way where light dwelleth? and as for darkness, where is the place thereof,

20 அதின் எல்லை இன்னதென்று உனக்குத் தெரியுமோ? அதின் வீட்டுக்குப்போகிற பாதையை அறிந்திருக்கிறாயோ?
That thou shouldest take it to the bound thereof, and that thou shouldest know the paths to the house thereof?

21 நீ அதை அறியும்படி அப்போது பிறந்திருந்தாயோ? உன் நாட்களின்தொகை அவ்வளவு பெரிதோ?
Knowest thou it, because thou wast then born? or because the number of thy days is great?

22 உறைந்த மழையின் பண்டசாலைகளுக்குள் நீ பிரவேசித்தாயோ? கல்மழையிருக்கிற பண்டசாலைகளைப் பார்த்தாயோ?
Hast thou entered into the treasures of the snow? or hast thou seen the treasures of the hail,

23 ஆபத்து வருங்காலத்திலும் கலகமும் யுத்தமும் வருங்காலத்திலும், பிரயோகிக்கும்படி நான் அவைகளை வைத்துவைத்திருக்கிறேன்.
Which I have reserved against the time of trouble, against the day of battle and war?

24 வெளிச்சம் பரவப்படுகிறதற்கும், கீழ்காற்று பூமியின்மேல் வீசுகிறதற்குமான வழி எங்கே?
By what way is the light parted, which scattereth the east wind upon the earth?

25 பாழும் அந்தரவெளியுமான தரையைத் திருப்தியாக்கி இளம்பூண்டுகளின் முளைகளை முளைக்கப்பண்ணும்படி,
Who hath divided a watercourse for the overflowing of waters, or a way for the lightning of thunder;

26 பூமியெங்கும் மனுஷர் குடியில்லாத இடத்திலும், மனுஷசஞ்சாரமில்லாத வனாந்தரத்திலும் மழையை வருஷிக்கப்பண்ணி,
To cause it to rain on the earth, where no man is; on the wilderness, wherein there is no man;

27 வெள்ளத்துக்கு நீர்க்கால்களையும் இடிமுழக்கங்களோடு வரும் மின்னலுக்கு வழிகளையும் பகுத்தவர் யார்?
To satisfy the desolate and waste ground; and to cause the bud of the tender herb to spring forth?

28 மழைக்கு ஒரு தகப்பனுண்டோ? பனித்துளிகளை ஜநிப்பித்தவர் யார்?
Hath the rain a father? or who hath begotten the drops of dew?

29 உறைந்த தண்ணீர் யாருடைய வயிற்றிலிருந்து புறப்படுகிறது? ஆகாயத்தினுடைய உறைந்த பனியைப்பெற்றவர் யார்?
Out of whose womb came the ice? and the hoary frost of heaven, who hath gendered it?

30 ஜலம் கல்லுருவங்கொண்டு மறைந்து, ஆழத்தின் முகம் கெட்டியாய் உறைந்திருக்கிறதே.
The waters are hid as with a stone, and the face of the deep is frozen.

31 அறுமீன் நட்சத்திரத்தின் சுகிர்த சம்பந்தத்தை நீ இணைக்கக்கூடுமோ? அல்லது மிருகசீரிஷத்தின் கட்டுகளை அவிழ்ப்பாயோ?
Canst thou bind the sweet influences of Pleiades, or loose the bands of Orion?

32 இராசிகளை, அதினதின் காலத்திலே வரப்பண்ணுவாயோ? துருவச்சக்கர நட்சத்திரத்தையும் அதைச்சேர்ந்த நட்சத்திரங்களையும் வழிநடத்துவாயோ?
Canst thou bring forth Mazzaroth in his season? or canst thou guide Arcturus with his sons?

33 வானத்தின் நியமங்களை நீ அறிவாயோ? அது பூமியையாளும் ஆளுகையை நீ திட்டம்பண்ணுவாயோ?
Knowest thou the ordinances of heaven? canst thou set the dominion thereof in the earth?